 Kazuo Kiuchi to człowiek-marka. Kiedy coś wychodzi spod jego ręki, wiadomo, że czeka nas spotkanie z produktem wyjątkowym. Na premierę Hijiri przyszło czekać 16 lat. Dziełem życia Kazuo jest Combak Corporation. Słowo „korporacja” kojarzy się źle, zwłaszcza w przemyśle hi-fi. Kiedy wielkie firmy, jak to się ładnie mówi, „biorą pod swoje skrzydła” małe, uznane marki, w 90 % wygląda to tak, że liczą się tylko zyski.
Samą nazwę należy traktować raczej humorystycznie, bo marki są tworzone na konkretne potrzeby. Reimyo to elektronika, Encore – kolumny, Enacom – filtry sieciowe i sygnałowe, a Harmonix – kable i akcesoria. Hijiri zakłóca podział zadań w Combaku, ale warto spojrzeć na historię tej marki. Jakieś półtora roku temu pojawił się zasilający przewód Million i recenzenci uznali go wręcz za objawienie. Stwierdzenia, że to „najlepsza sieciówka na świecie”, padały gęsto, a klienci kolportowali pocztą pantoflową podobne opinie. Ciekawe, że szczegóły techniczne pozostały tajemnicą, a Kazuo się nimi nie dzielił. Tak czy siak, łączówka Hijiri ma wykorzystywać doświadczenia nabyte przy tamtej okazji.
To dobry przykład działania pracowitego Japończyka. Poprzedni flagowy interkonekt Harmoniksa był produkowany od przeszło 15 lat i nie było potrzeby tworzenia nowych bytów. Do czasu, gdy pojawiły się nowe rozwiązania techniczne. Prace trwały półtora roku, a efekt okazał się na tyle sensowny dla samego konstruktora, że postanowił przeznaczyć na jego potrzeby nową markę. Prawdziwa korporacja natychmiast zaproponowałaby produkt w kilku wersjach i dodatkową linię przewodów głośnikowych, HDMI, USB i koaksjalnych, natomiast „korporacja” Combak zachowała się jak Arcam czy NAD z okresu garażowego. Jest jeden dopracowany produkt. Oferujemy go w wersji RCA i XLR, w różnych długościach. I tyle. Wieść niesie, że głośnikówka też się pojawi, ale trzeba na nią jeszcze trochę poczekać.
Do pomysłów pana Kiuchi mam duże zaufanie. W jego biografii zawodowej odnajdziemy także drugi wątek działalności, czyli pracę realizatora i producenta płyt. Pan Kazuo jest współwłaścicielem wytwórni JVC XRCD i jednocześnie jednym z trzech jej dźwiękowców oraz dystrybutorem. Oznacza to, że pracuje na swoim sprzęcie na co dzień. Tworzy urządzenia potrzebne, a nie modne. Wykorzystuje doświadczenia ze studia, a efekty? Te są wymierne, jak nigdzie. Wystarczy posłuchać dowolnego albumu, porównać wcześniejsze z późniejszymi. Każdy, kto miał kontakt z płytami tego wydawnictwa wie, że prezentują wzorcową jakość.
Dźwiękowcy bywają ludźmi, którzy pozjadali wszystkie rozumy. Nie wierzą w kable, plotą głupoty w rodzaju „cyfra to cyfra”. Na studiach zdarzało mi się słyszeć rewelacje, że nawet wzmacniacze się między sobą nie różnią, ewentualnie mocą. Jest tylko jeden problem: nagrania „fachowców” jakoś nie zwalają z nóg. A skoro JVC XRCD stanowi wzorzec, to coś musi w tym być. A może ktoś?
Jak nietrudno się domyślić, studio jest wyposażone w sprzęt i gadżety Combaka. W tym również wszystkie kable Harmoniksa; teraz także Hijiri. Wierzcie mi, różnice, które słyszycie w domu, pojawiają się też po drugiej stronie mikrofonu. Jeżeli przewód sygnałowy między wzmacniaczem a kolumnami wnosi zauważalne zmiany, to ten między mikrofonem a przedwzmacniaczem również. Może nawet większe ze względu na długości odcinków. Na przykład pomiędzy sceną a reżyserką w warszawskim studiu S1 przewody mają ponad 50 metrów! To wspaniała sala, o akustyce wymarzonej do nagrań, a wyobraźcie sobie, że jej okablowanie to zwykły drut, pochodzący jeszcze z lat 60. Ile świetnych płyt nie brzmi przez to, jak należy... Ile znakomitych mogłoby być jeszcze lepszymi? Rozumiem, że „audiofilskie fanaberie” dla techników to jedynie powód do drwin z cen „złotych kabli”, ale gdyby nasze ministerstwo zechciało potraktować S1 jak dobro narodowe i zaprosiło pana Kazuo do pełnego wyposażenia i okablowania studia, mogłaby to być lepsza inwestycja niż międzynarodowy festiwal.
czytaj cały: TEKST
źródło: hi-fi.com.pl
|
